High noon
Geen stad is het hier
maar slechts een doorgang
Ik was hier al enige tijd
in deze plaats
Hoewel ik niet meer weet
wanneer ik aankwam
Tot er een oude bekende
aan de bar verscheen
die ik niet had verwacht
Althans niet hier en niet nu
en niet met deze ongedwongenheid
En ik zat daar met mijn rietje,
en mijn drankje vergetelheid
En hij zei
moest u toevallig zijn
in Isfahan?
Beschavingsoffensief
Aankomst na vele dagen reizen
in het thuisland van de ander
Hier was eerst niets
behalve zand
en wilde mensen
totdat mijn burgerdroom
mij hierheen bracht
Om de juiste plaats te vinden
voor de oorsprong van mijn geslacht
Ik heb gezworen
grond te nemen, een familie te stichten
een geloof op te richten
Een eigendomsgeloof
in wat zich hier voor mij uitstrekt
Als eerste gebod en voortbrenger van dit land
Een raket landt tussen doel en vertrek
Niemand weet het
waarom het projectiel hier landde in
mijn familiehuis
van vier generaties
terwijl ik op de markt was
Wij denken dat het een fout moet zijn geweest
van goed getraind militair personeel
met relatief beperkte bevoegdheden
en een ongeïnformeerd volk
Sindsdien ben ik gaan zinnen op
een gepaste vorm van wraak
Anaconda poésia
Hij hangt om mijn nek
hij is zwaar en ontneemt me soms mijn adem
de mogelijkheid tot het inhaleren
van stoffige desertlucht
En na te denken over de samenhang
van woorden en kogels
cactussen en ideologie
Tot het zuurstof mijn hersenen niet meer bereikt
en ik enkel nog het ruisen hoor
van woorden en zand
Na de mens
Het baren viel niet mee
van al die stroeve lijfjes
en het geboren worden
in een nog organische wereld
Kijk, zou ik zeggen, en
door oude boeken bladeren
dit hier was de mens
jullie stamvader
Wanneer de zon ondergaat
en het donker wordt op de vlaktes
barst het hier van het leven
dat kreten uitlaat en gilt
enkel omdat het leeft
zo vol van leven is het hier
Weet je niet dat zij zullen blijven hier
als alles al vergaan is
dat na de mens
niet de machine komt
maar de natuur
De woestijn behoort aan niemand toe
De wormen misschien
die zich door het zand voortbewegen
wanneer wij niet kijken
Of de nachtdieren
die in onze slaap
de stilte beproeven
Zij weten dat het zand
eervol is en onvermijdelijk
dat wat leeft schuld heeft
Als een neergestorte raket op
de uitgedroogde bodem van
wat ooit zee was
Terwijl boven ons gevleugelde insecten trillen
in onafwendbare samenklank
Hierlangs voert de spoorlijn
Het was een prachtig gepitched concept
in aanzienlijk comfort naar
de andere kant van de tijd
Ook was er de belofte om
in een smetteloze ijzeren worm
deze zandbak te bevolken
waar er meer ruimte zou zijn
voor mijn ongeboren kinderen
Maar de cabines achterin en op de oppervlakte
daar werd gewoond door slecht en broeiend volk
dat op wraak zinde terwijl wij sliepen
Die daar getto’s bouwden en handelden
in van eenzaamheid verloren mensen
en waar je goedkoop maar
ongezond kon eten
En daar ligt het nu nog steeds
ook nadat de bommen vielen
Wasteland
Hier is geen zand
maar slechts steen
in dit verlaten gat in de rotsen
waar de kapel geruïneerd
boven ons uittorent
Een schaduw op de rode stenen
als het denkmaal van een onechte stad
Geweldsdialoog
Ik nodig je uit om deelgenoot te worden
van de apocalyps
van ongenaakbare droogte
en muren van vuur en rook
Om te delen in het sterven
de gewassen te zien vergaan
of het opbouwen van leven
Ik kan je hier laten sterven
of toch op een meer geschikte plaats
die meer ruimte biedt aan de dood
van zo’n schone vreemdeling
Ja daar waar de krater ligt
daar zouden we gezamenlijk en eervol
onze revolvers kunnen trekken
Het hervonden land
Het is mijn grondrecht om te moorden
om volkeren te onderwerpen
en lijnen te trekken door stof
Om wapens in te zetten
wanneer ik mij daartoe genoodzaakt zie
of uitgedaagd wordt
Om te zwerven door een landschap
op een naamloos paard
zonder richting of economisch nut
Dit land is mijn nieuwe geboortegrond
het is mijn recht
verankerd in zand
Ik heb mij reeds ingegraven
Diep in het droge zand
met een schep die
splinters achterliet in mijn handen
Een kuil voor een lichaam
of om te bedekken met
gedehydrateerde takken
In die kuil blijf ik wachten
op de vervulling van een
lang geleden gemaakte belofte
aan mij persoonlijk
Dat een heel volk zijn wapens zou neerleggen
en in plaats daarvan technologische
wonderen zou bedrijven
en ook popmuziek
Maar in mijn zelfgegraven zandschuilkelder
hoor ik de raketten nog suizen
Wasteland II
Ik meng herinnering met verlangen
naar regen en wasteland
naar insecten die overvlogen
en op mijn vinger landden
Of in het huis van mijn voorouders
voordat ze een bedreiging vormden
en nog voordat de leegte mij verteerd had
Toen de wormen nog vrij konden graven
in de diepte van de woestijn
In overvloedig kruidige zandvlaktes
waarvan de waarde nog niet bekend was
of hun plaats in het ecosysteem
Ik zit hier als laatste aanschouwende
en heb alles reeds gezien