…
In de metro zit ik met mijn handen onder mijn benen voor me uit te staren. Alles om me heen is zo vreemd, zo koud en zo wreed. Ik denk aan hoe leeg het huis zal zijn. Hoe ik daar zal aankomen als een totale vreemde, in dat verlaten huis, dat zal echoën alsof er geen meubels zijn. Dat gevoel dat ik maar al te goed ken, van toen ik jou verloor. De woestijn die ik weer in moet, het gevecht dat me wacht.
…
