Inleiding #LETTERLIJK, NATUURLIJK

Zoals altijd, het begin bepaalt alles: zo gaat het in de letteren, zo gaat het in de natuur – maar zo gaat het vooral in de inleiding van het eerste nummer van een nieuw tijdschrift. Waarom wij, waarom zo, waarom nu? Vragen die een antwoord verdienen, ongetwijfeld, maar sinds de Alwetende Verteller en God het veld hebben geruimd, weten we dat de dingen uitstekend voor zichzelf kunnen spreken. Een tijdschrift met program verschijnt een eeuw of wat te laat: het afscheid van de uitroeptekens is ons licht gevallen. De oorsprong van SKUT laten wij voor wat het is (voer voor literatuurhistorici en complotdenkers) want wij zijn van mening dat het beter is simpelweg te beginnen. Bij dezen.

 

Wanneer een nieuwe lente een nieuw tijdschrift brengt, liggen natuur en literatuur weer eens lepeltje-lepeltje. Zoiets ontlokt de zachtmoedigen een glimlach terwijl de hardhandigen er direct de kitsch van inzien. De redactie heeft besloten het thematisch te verwerken. Onder de noemer letterlijk, natuurlijk trekt een stoet aan donoren voorbij die allemaal op hun eigen wijze de relatie tussen het natuurlijke en het literaire hebben geduid, geproblematiseerd of gevierd. Dichters en denkers, gevestigde namen en opzichtig doorzichtige pseudoniemen, hippe sneldialoogjes en uitgestorven gewaande tekstsoorten: het zit er allemaal tussen, want in veelvormigheid ontlopen de natuur en de letteren elkaar niet veel.

 

De redactie heeft al haar donoren, ongeacht het onderwerp dat ze bij de horens vatten, gevraagd te werken met in het achterhoofd de vraag ‘wat is hier literair aan?’. Diezelfde vraag geeft de redactie nu mee aan haar lezers, waarbij aangetekend mag worden dat het antwoord dat ‘er niks literairs aan is’ ons minder zal ontstemmen dan het antwoord dat ‘er literair niks aan is’, want SKUT is niet het zoveelste tijdschrift voor passivistische lezers. Het literaire functioneert voor ons niet als een plakkerig keurmerk, maar als een lenig vraagteken waarmee ieder onderwerp in iedere vorm te lijf kan worden gegaan. Schrik niet als een onderwerp soms wat gehavend uit die strijd komt: wat niet doodt, deert niet – zo gaat het in de natuur, zo gaat het in de letteren.

 

 

Fyke Goorden, redactiesecretaris