AFLEIDING
De Speld repte eens over de vrijheid van meningsontvangst, en ik werd enthousiast van het idee. Zelfs als ik mijn mening aangetekend verstuur arriveert deze nog steeds laat, verkreukeld en aan het verkeerde adres. De enige manier om nog een beetje zekerheid te krijgen dat hij aankomt is door hem als bijlage bij een glitterbom te stoppen.
Velen geven op dit punt de schuld aan de spektakelmaatschappij, een ogenschijnlijk importproduct uit Amerika. Weliswaar volgt Nederlands de Verenigde Staten in toename van obesitas en moet er steeds vaker een brandweerwagen mee met de ambulance om mollige mensen uit hun slaapkamer te hijsen, maar het concept is van oorsprong Frans (net als de frietjes). De snobberige manier waarop we neerkijken op volk wiens nieuwsvergaring het patroon volgt van “klik, beet” is hier een indicatie van. Het is makkelijk om buiten de Skinnerbox te denken, vooral als er een enorme markt is voor figuren die je vertellen hoe achterlijk de rest wel niet is. Na deze ontdekking wandel je steeds weer een nieuwe grot uit totdat je je Plato bereikt hebt.
Laten we even op de kaart kijken. We hebben op dit moment de wereld van inhoud verruilt voor de wereld van vormen. Idealiter overstijgen we de preliminaire conclusie dat niets zo Amerikaans is als klagen over veramerikanisering en inslag, en tu quoque is nogal territoriaal. De definitie van waanzinnig is hetzelfde herhalen om een andere resultaat te bereiken, dus we gaan het over een andere boeg gooien, hopend dat we blijven drijven.
De modus ponens waar je hoofd van gaat tollen: als u ja mee heeft zitten knikken bij deze weelde aan we’s, dan betekent het dat u moet stoppen met lezen. Het heeft geen zin als ik u iets vertel waar u het toch al mee eens bent, bespaar uzelf de pakweg vier minuten.
Bent u al verdwenen? Mooi zo. Dan stel ik stellig dat als ons idee van krijscultuur een kruisbestuiving is, we zowel uit het kruis willen ejaculeren als eraan willen hangen.
ARGUMENT 1
De toetsen worden getikt en met een druk op de knop wordt de aandacht geënterd met hoofdletter E.
Het internet geeft ons ADHD in HDD. Filterbubbels van mensen die pochen over no filters. We zitten allemaal in een panopticon met panne. We sarren met sarcasme en cynicisme is onze sinecure.
Dit al zou oud als de schertsende leuzen die in de wanden van Pompei gescherfd werden. Iedereen heeft de behoefte om te schrijven op de wanden van plekken waar behoefte gedaan wordt. Het is geen unicum, het is unisex. Laat zij die geen tirades in de tubes van het internet heeft losgelaten de eerste mixtape van Steen smijten.
Overal waar je kijkt staat er wel iemand te kijk, en of wordt er iemand te kijk gezet om dat hij of zij gezet is. Slachtoffercomplexen worden complexer en complexer, en de manier waarop men zich inwikkelt tegen kaatsende kritieken wordt ook ingewikkelder. Soms is er zelfs de drive de VN erbij te halen, die vervolgens per se een C-drive wil linken, en dan staat ook dat orgaan in de G-spotlight van de spot.
Maar ook de gemiddeld genomen man kan er wat van. Geplaagd door koortsdromen waarin de Dirk een Durka-Durka is geworden en een zelfmoordhulplijnen op de zijkanten van treinen worden gedrukt neemt hij zijn toevlucht in wiskunde. Hij is zijn STEM verloren, en wil weten wat dan de ideale omtrek van een jongeheer is om in het praatgat te stoppen van elke dame die hem de keel uit hangt. Is onmogelijk te berekenen, de gulden snede is niets meer waard na de invoering van de euro.
ARGUMENT 2
Het Overtonraam is uitgescheurd als een broek na een bourgondische kersstijd. Of misschien wel een bargoense kersttijd, gezien het feest gefundeerd is door roofkapitaal. Met een paar muisklikken wordt er verklikt hoe verslaafd je aan slavernij bent. We leven als koningen die hun eigen boontjes niet kunnen doppen, en zeggen daarom maar dat ze cake moet eten. Niet Antoinetjes, maar het wordt royaal beloont in deze wereld.
Als er geen gemeenschap tegen deze koningen is, dan moet het zo zijn dat de gemeenschap met de koningen is. “Fuck de koning!” is echter een relatief uniek sentiment als je plaatjes met Koning Krat vergelijkt met de hoeveelheid fakes die er van de rest van het koningshuis rondzwerven op het internet. Ja, zelfs Beatrix. Aan leeftijdsdiscriminatie wordt niet gedaan, dus dat is in ieder geval één vorm die langzamerhand verdwijnt.
Men discrimineert ook niet in dissen: het niveau wordt laag gehouden zodat iedereen die brand van verlangen een goede burn te uiten kans heeft om te slagen. We zijn content met het optimaliseren van digitale content met hooks die niet in de haak zijn. Ik zou u zo een top tien van meest gehate top tiens kunnen laten zien. We gaan over lijken voor likes als er een politiek onwelvallig iemand is overleden. Spreken is verzilveren, zwijgen is oud. De perpetuum debile blijft doorgaan op communietcatie.
Het geeft brandstof tot nadenken, want voordenken is reden voor verdenking. Neonliberalen bij wie de lampjes om de haverklap gaan branden en hun omgeving doen gloeien, en dan flitst het weer uit. Verdien ik het hieraan te verdienen? Ben ik een nietsdoener of een wensdromer? Is er een grote vraag naar Grote Vragen? Het commentariaat voert een lik-op-stukje beleid, en al snel klimt de neonliberaal in de pen als een kat in een boom. Kan men toch weer uitkijken naar die brandweer uit paragraaf twee.
IK HEB ER DE ONTKRACHTING NIET VOOR
Nu begint het zuigen over een punt maken, waar ik nog een punt aan kan zuigen. Wat voegt wat op het oog een betoog is toe aan de kakofonie van te kak zetten? Ondeugdelijk, onheugelijk, onheus, pretentieus. Literaire airs vol verwijsheid. Hier zou zelfs Finnegan van in slaap vallen.
Je kan de aars van de martelaars niet onder de kont schoppen. De moraliteit van och heremijntijd versus de moraliteit der Slaven combineren ze tot een bastaardskind dat tegelijk suikerzoet, verbitterd, zuur en als een korrel zout op de tong is.
“Ik ben zo vervolgd en heb zoveel geleden, maar deze ongekende pijn heeft mij sterker gemaakt dan jij ooit zal kunnen zijn.” Zal uw discussiepartner het publiek weten te overtuigen dat deze uitspraak eigenlijk op hem van toepassing is? Wordt vervolgd op het punt dat uw aandacht al vervlogen is.
Ik sta zij aan zij met het wij-zij gevoel, ik heb in de wei geloopen emme mee. Het niveau roos en daalt, maar ik zal altijd aan de kant staan waar het gras groener is, ook al is het dan groen van jaloezie. Je zou er ook eens een kijkje moeten nemen, er bloeien prachtige narcissen van het kleine verschil.
De enige manier om de woorden te laten tellen zonder dat ze getaxeerd en gekwantificeerd kunnen worden is door weg te rennen van coherentie, en zo de rentmeesters te kunnen ontwijken. Men loopt niet te koop over lachende koopmannen die normies en waarden manipuleren. Maar hoe kunnen er samenzweringen bestaan in een geatomiseerde samenleving? Iedereen heeft kernpunten die ze niet durven af te vuren, want mutually assured understanding zou een rampscenario zijn voor het ego.
CONCUSSIE
Ik sta met mijn hoofd tegen een muur te bonken, en de muur bonkt terug. Waarschijnlijk danst er aan de andere kant een paartje aan individuen een horizontale tango uit de pas. We hebben er beiden een hard hoofd in.
Emails zijn moderne post, en hebben de mogelijkheid om je een signaal te geven als de mening ontvangen is. Je komt in vorm en snijdt inhoud tot je het gevoel hebt overgebracht. Uitdrukkingen die indruk achterlaten. Je barst uit en bent in je sas met de as wanneer je bent losgebrand. Het is voor jou onwisbaar en voor hem onmisbaar als het eenmaal bij de ander is aangekomen, en het laat je eventjes in het ongewisse.
Iedereen wil een kletskop zijn om van te smullen, hopend dat de pogingen tot communiceren niet in de alfabetsoep lopen. Oogcontact is uit het oog verloren, de subtext domineert bij de schuwe schaapjes, behalve voor diegene die zijn sheeple al op het droge heeft. Mensen pluggen hun oplossingen om de plug eruit te trekken en jezelf te buiten te gaan door naar buiten te gaan en dan te blijven lopen tot je geen signaalbalk meer in je oog hebt.
Hippe hypercrisie allemaal, maar achten we de stelling voldoende tot goed bewezen? Blijkt dat de behoefte om te praten en na te praten zonder een bekentis van onkennis van de betekenis ervoor zorgt dat je jezelf kaalplukt van enige rede? Al je veren verschreven, een irrationele irrumatio die wrijving creeërt met het publiek.
Praatjes vullen niet die gaatjes die de spaties achterlaten, en wat men er in leest zonder zich in te lezen is zorgt voor een auteur die wel dood kan gaan. Woordenbrij er een einde aan, en WebMD even wat de symptomen van papegaaienziekte zijn: een stroom van gedachtes die je moet afdammen of afkammen.