Omertà – Stigmata
Les Armes de Jésus c’est la croix de Lorraine
Et le sang dans l’artère et le sang dans la veine
Et la source de grâce et la claire fontaine.
Les Armes de Satan c’est la croix de Lorraine
Et c’est la même artère et c’est la même veine
Et c’est le même sang et la trouble fontaine.
— Charles Péguy
I – Sub Rosa (la mort de l’auteur)
Mijn stilte kwam mij duur te staan:
mijn enige steun en bescherming
en mijn enige vorm van protest.
Want hoe kan ik anders bewijzen
wie ik ben, als al mijn gezwets maar
een metafoor is voor een aspect
van het geheel dat ik probeer te verwoorden?
Ik wilde mijn daden voor zichzelf laten spreken
maar ik heb enkel woorden te bieden:
de rode baron, de vliegende Hollander,
de vermomde koning en de verminkte,
verlosser en veroveraar, heilige en zondaar,
de kweeste, de graal en het sacrament,
de wijnstok en de ondergrondse stroom.
En toch moet ik alles verzwijgen,
want de waarheid in mijn bloed
is groter dan de som van haar delen.
Mijn oordeel, echter, staat vast
en dat was ook mijn offer:
ik heb over mij laten oordelen
terwijl ik de rechter ben;
dat heeft men ook gedaan
en men gooide mij voor de haaien.
En terwijl de kat van huis was
dansten de muizen op de rand van de vulkaan,
dronken aan een vermeende vrijheid
die echter in dienst stond van de allergrootste misdaad.
II – Nemesis
Ik zeg het nogmaals
en ik kan dit niet genoeg benadrukken:
mijn rijk is niet van deze wereld.
Als ik moet sterven
om er te komen, doe ik dat graag, –
maar ik zal niet langer schromen
over lijken te gaan.
Ik heb een leger nodig…
>