een stukje broncode tonen, de achterkant van een wandkleed wereldbeeld, het moederbord toont hoe de wilde wevers weven, het is de taal van de wereld die uit de kelen van de sirenen stroomt
de apparaten en instructies waren ontworpen om te voorkomen dat de gebeurtenissen rauw het bewustzijn zouden roosteren, tot de kern doordringen en daar onze code herschrijven of wissen, sommige kantelingen zijn onomkeerbaar, waar trauma’s ons aan herinneren, het vergeten organiseren of de gebeurtenissen niet toestaan binnen te treden, beproefd recept in het magisch militair-medisch complex, immune communes bestelden het banket aan zee bij Odessa, we loven de code van de dove Odyssee – diep is zuiver klassiek en onbegrijpelijk in me opgenomen, een diepe jammer die stoort
uit ruimtes die leeg leken sprongen hele werelden tevoorschijn, de code van Fraunhofer naast de cryptografische lijst van volmaakten, spectraallijnen zijn de vingerafdruk van chemische elementen, begijnhoven en schrijvende vrouwen de kenvorm van mystieke netwerken, we wisten natuurlijk allang dat de massa niet verklaard kon worden door de magere opsommingen van priesters, koningen en krijgers, al werden die door historici en schrijvers steeds herhaald en vermenigvuldigd, we konden niet goed met onzekerheid omgaan totdat we die uitdrukten in risico of waarschijnlijkheid, met hun polyester handelsjasjes vragen ze voor hun zekerheden een rentebedrag voor de deal gesloten was, we baseerden adviezen op onderzoek waarin hele groepen en gebieden waren weggestreept, we trokken verreikende conclusies uit beperkte meetmethoden, zoals we ze kennen uit dierenexperimenten – het gaat sneller zonder leegte, onbekend vertraagt maar jaagt ook aan, als zij verderop terugkomt in de gedaante van onverklaarbaar ziekteverzuim, flitscrisissen en recidive, in falende staten en fracking sites, haar delegeren, naar andere domeinen.
>