SKUT raapt het experiment van de grond
Dit najaar publiceert SKUT met opgegraven geestdrift nieuwe kopij, en zetten wij als redactie onze zinnen op de vruchtbare potentie van het literaire experiment. Wij hebben nieuwe redacteuren en nieuwe reeksen, en zullen tweewekelijks nieuwe publicaties plaatsen. Met onder andere een verhaal van Martina Trommels, een nieuwe reeks over de vijandigheid in de literatuur, een gedicht van Bart Gansedijk, en nog veel meer.
Trage seizoenen lang voer SKUT stuurloos, in een wormvormige baan, om een eenzame exoplaneet. Terend op benzinedampen, zoekend naar het volgende moment van literaire inslag, plaatsten we in de chemtrails van het digitale firmament nog een stille, maar hoopvolle zucht; een langverwachte brief, een nieuw verhaal, een paar gedichten.
Waaraan was dit lijdend voortkabbelen van onze publicatieneurose te wijten? Het is makkelijk onze omgeving aan te wijzen als oorzaak van deze pathologie: ontwikkelingen van wereldwijde omvang en dagelijkse versnippering, een ongeschreven scriptie, de nieuwe zekerheid van de taal, de vanzelfsprekendheid waarmee beleidsdocumenten communiceren en ons in de kop boren naar het laatste restje waanzin. SKUT dwaalde zo, overspannen en onderprikkeld, een tijd lang door de vochtige kloostergangen van de literaire twijfel.
Shatilovich et al., PLOS Genetics
Prehistorische worm1Wetenschappers hebben lang gedacht dat deze kleine speler in de literaire tundra niet meer tot leven zou kunnen komen, maar dit was niets meer dan wishful thinking: na bedolven en bevroren te zijn geraakt onder de symptomatische middelmatigheid van het hedendaagse en haar content, is het platform – de zesenveertigduizend jaar oude bacterie van de literaire wereld, wakker geschud door aanhoudende letterkundige klimaatverandering – weer terug van weggeweest. SKUT was dood, lang leve SKUT.
Maar na deze periode van schijndood hebben we onszelf weer tot leven gewild, met hulp van een vers bemeste redactie en een eerste lichting schrijvers die onze virtuele zwartwitte pagina’s van nieuwe zuurstof willen voorzien. We zijn teruggekeerd naar de aarde en merkten dat het er krioelt van leven — daar kruipen we tussen de compost van woorden op zoek naar voeding: Geef ons uw experimenten, uw oprispingen en afscheidingen, uw vertrapte en reeds fermenterende woordenschetsen die verlangen vrij te ademen, het literaire wrakhout op uw weelderende kust.
Alles is gemaakt uit brokstukken van wat is geweest. Laat daarom niets liggen, maar neem het tot u. SKUT daagt u uit om – geworteld in uw sterkste opvattingen en buitenzinnigheden – uw reeds in schrijfworkshops gepolijste proza op de grond stuk te slaan en ons louter de grilligste scherven toe te sturen. We zijn bevangen door een nieuwe ontvankelijkheid. Dit alles, in feite, om te komen tot een herformulering van die aloude vraag: “wat is hier literair aan?”, ofwel “wat is hier literair aan?”, met een nadruk op die plaatsbepaling.
SKUTs komende publicatie-golf, waarin een nieuwe herfst ruimte laat voor een nieuw geluid, staat daarom in het teken van het afstoffen van de literatuur, het doen herleven van het doodverklaarde experiment en het doodgeknuffelde engagement. Het experiment is rijp. Zie, het hangt in zware trossen haast al op de grond; het engagement is als een loden deken om u heen gewikkeld. Het is enkel nog aan u om het op te schrijven, en aan ons om het te publiceren.
De SKUT-redactie
Naast bijdragen aan reeksen stelt SKUT zich nu 24/7 open voor werk dat niet onder een reeds bestaande reeks te categoriseren valt: verhalen, gedichten, essays, beeld- en geluidsmateriaal, en alle tussenvormen en experimenten die u zich maar kan bedenken. Zulk werk zal naar willekeur en met zorg geredigeerd en gepubliceerd worden (onder voorbehoud dat er literair iets aan is, dan wel dat er iets literair aan is).
Als (toekomstig) donor aan SKUT willen wij u dan ook vragen om uw bijdragen en ideeën in te sturen naar redactie@tijdschriftskut.nl