Buiten schemert het, binnen ook. Ik knip de lichten aan, ruim het aanrecht af en twijfel of ik het stuk kaas dat er ligt opeet. Ik spoel de koffievlekken van een kopje en veeg de gootsteen weer droog. Moeder is thuis. Ze ligt op de bank. Wat zijn de dagen lang, er komt geen einde aan, zucht ze. Ik kijk op de kalender, vanavond heeft ze er nog een shift op staan. Ik leg een proper uniform voor haar klaar, strijk met een snelle beweging de plooien glad. Ze wil vragen hoe mijn dag was maar vindt de woorden niet. Ik knik, meer valt er niet te zeggen.
Verhaal
De middelen van samenleving
Iemand dempte het licht en stak de kaarsen aan. Een stem begon met spreken en leidde de groep rond door hun verborgen gevoelens en gedachtes. De stem was warm en zacht, en drong aan op de excommunicatie van ene “Strien”, een tot voor kort vertrouwd lid van de gemeenschap. Men stemde in met het horen van argumenten voor en tegen de beoogde ingreep.
De ruimte waar zich niets bevindt
Misschien kent u dit probleem ook, en ben ik niet de enige. Er is een vraag die mij ‘s nachts wakker houdt sinds ik enige jaren geleden een poging deed om me te verdiepen in de aard van de mens. Ik las erg veel boeken, maar vond geen antwoord op de vraag. In mijn onderzoek […]
De laatste offerte
Het was op een gegeven moment dat de Meubelmaker de opdracht kreeg waarvoor hij zijn hele leven getraind had. De opdrachtgever was met een delegatie wijze mannen zijn werkplaats binnengekomen, en had uitgelegd wat hij wilde, hoe hij het wilde, en wanneer hij het wilde hebben. Hij moet een heel belangrijk persoon zijn geweest, want […]
Toen Kris een kind verwekte
…
Dit verhaal is niet het mijne. Het is van Kris Boombast. Precies hoe lang geleden het speelt is verloren gegaan in een waas van in elkaar overvloeiende jaren, doorgebracht in toestanden van rokerig alcoholische deliria.
…