Lege plaatsen


In de metro zit ik met mijn handen onder mijn benen voor me uit te staren. Alles om me heen is zo vreemd, zo koud en zo wreed. Ik denk aan hoe leeg het huis zal zijn. Hoe ik daar zal aankomen als een totale vreemde, in dat verlaten huis, dat zal echoën alsof er geen meubels zijn. Dat gevoel dat ik maar al te goed ken, van toen ik jou verloor. De woestijn die ik weer in moet, het gevecht dat me wacht.

Wat ik niet zeg

Buiten schemert het, binnen ook. Ik knip de lichten aan, ruim het aanrecht af en twijfel of ik het stuk kaas dat er ligt opeet. Ik spoel de koffievlekken van een kopje en veeg de gootsteen weer droog. Moeder is thuis. Ze ligt op de bank. Wat zijn de dagen lang, er komt geen einde aan, zucht ze. Ik kijk op de kalender, vanavond heeft ze er nog een shift op staan. Ik leg een proper uniform voor haar klaar, strijk met een snelle beweging de plooien glad. Ze wil vragen hoe mijn dag was maar vindt de woorden niet. Ik knik, meer valt er niet te zeggen.

De middelen van samenleving

Iemand dempte het licht en stak de kaarsen aan. Een stem begon met spreken en leidde de groep rond door hun verborgen gevoelens en gedachtes. De stem was warm en zacht, en drong aan op de excommunicatie van ene “Strien”, een tot voor kort vertrouwd lid van de gemeenschap. Men stemde in met het horen van argumenten voor en tegen de beoogde ingreep.

De laatste offerte

Het was op een gegeven moment dat de Meubelmaker de opdracht kreeg waarvoor hij zijn hele leven getraind had. De opdrachtgever was met een delegatie wijze mannen zijn werkplaats binnengekomen, en had uitgelegd wat hij wilde, hoe hij het wilde, en wanneer hij het wilde hebben. Hij moet een heel belangrijk persoon zijn geweest, want […]

Geautomatiseerde Werken


Op een zondag, in den jare 30 onzes Nieuwen Elektronischen Bewinds, wilde Tars in studentenkamer B.23.10, in wijk 45 van kwartier XA, gereserveerd voor de afdeling Dogmatische Programmatuur, gaan slapen. Was de christelijke jaartelling nog gangbaar geweest, was de Europees continentale geografie nog toegestaan, zou Tars zijn gaan slapen in een Leidse nieuwbouwwijk voor studenten, in den jare 2083 onzes Heeren, maar er was allang geen heer meer, laat staan Nederland.