Sara Polak neemt de pen over en denkt terug aan haar grootvader, Wim Polak, die tijdens de oorlog ondergedoken zat. Via een discussie tussen haar grootvader en Hans Daudt, politicoloog, reflecteert ze op het nut van theorie, de belerendheid van Grunberg en het verschil tussen schrijven en handelen.
Auteur: Sara Polak
Over herdenken II
Als reactie op de openingsbrief van Esther Edelmann schrijft Frans-Willem Korsten een tegelijk zeer persoonlijke en theoretisch geïnformeerde brief over de ‘troeperigheid’ van het ‘wij’.
Over herdenken I
Op 4 mei hield Arnon Grunberg een toespraak ter herdenking, en bevroeg daarbij tegelijkertijd de activiteit van het herdenken zelf. Esther Edelmann plaatst als reactie enkele kritische kanttekeningen bij Grunbergs speech in een brief. Deze brief vormt het begin van een nieuwe reeks kettingbrieven waarin gereflecteerd wordt op het herdenken.
zo spreekt het uit mezelf spreekt het uit de ander in mij
…
ik heb dat ook zeg je en je verzet je als het maar helpt denk je &ik als iets maar helpt denk ik en zo lijkt het
…
De oorlogsmisdadiger of de profeet: welke zwijger spreekt?
Laten we beginnen bij die interpretatie. Poëzie herlezen tegen de achtergrond van een verzwegen oorlogsverleden betekent niet dat je die gezochte thematiek op eender welk gedicht kan projecteren. De tekst zelf moet uitnodigen tot zo’n (nieuwe) lezing. Voor ‘aan…’ is dat het geval.
Mijn oorlog of de jouwe: over ‘sonnet’ van Lucebert
Nu zal ik eens een experiment doen. Bij ontstentenis van interesse in mij voor het genre van de biografie, wil ik een gedicht van Lucebert herlezen in het besef dat hij als jongeling antisemitische aandriften heeft gehad, met sympathie voor het nazisme.