In een epistolaire recensie, gericht aan Aafke Romeijn, bespreekt Esha Guy Hadjadj de in boekvorm uitgegeven 4 mei-lezing van Abdelkader Benali.
De middelen van samenleving
Iemand dempte het licht en stak de kaarsen aan. Een stem begon met spreken en leidde de groep rond door hun verborgen gevoelens en gedachtes. De stem was warm en zacht, en drong aan op de excommunicatie van ene “Strien”, een tot voor kort vertrouwd lid van de gemeenschap. Men stemde in met het horen van argumenten voor en tegen de beoogde ingreep.
Over herdenken IV
In reactie op eerdere briefschrijvers zet Anja Meulenbelt haar gedachtes uiteen over de Nederlandse herdenkingstraditie. Zij reflecteert op haar eigen familieverleden, het verband tussen de jodenvervolging en kolonialisme, en pleit voor het stellen van ‘gevaarlijke’ vragen over de Nederlandse geschiedenis.
braakland / Steniging
‘de profeet vervolgt zijn weg hij weet dat hij moet voortmaken want het is tijd hij heeft een missie hij zoekt naar vlaamsche jongens zoekt naar vlaamsche meisjes want zij zijn de toekomst van morgen ook al beseft hij dat 13 à 15% gedrags- of ontwikkelingsproblemen heeft 12,6 % financieel risicogedrag vertoont 7,2% medicatie neemt (vaak rilatine) 35,6 % hoopt dat ze ooit beroemd zullen worden 35,2 % voor een herinvoering van de doodstraf is 93,2 % aangeeft dat ze een relatie willen’
Over herdenken III
Sara Polak neemt de pen over en denkt terug aan haar grootvader, Wim Polak, die tijdens de oorlog ondergedoken zat. Via een discussie tussen haar grootvader en Hans Daudt, politicoloog, reflecteert ze op het nut van theorie, de belerendheid van Grunberg en het verschil tussen schrijven en handelen.
Over herdenken II
Als reactie op de openingsbrief van Esther Edelmann schrijft Frans-Willem Korsten een tegelijk zeer persoonlijke en theoretisch geïnformeerde brief over de ‘troeperigheid’ van het ‘wij’.