Onze redacteur Tommy van Avermaete reageert op een kettingbrief gestart door Andrew Ricca over de recente onthullingen rondom Lucebert’s jeugdbrieven.
Tommy van Avermaete
Praatzieken in dialoog
Samuel Beckett, Karl Kraus, Charles Timmer, Jacques Derrida, John Coetzee, Alexandr Poesjkin, Giorgio Manganelli, Francis Ponge, Maurice Blanchot, Bertolt Brecht, Jacq Vogelaar, Fjodor Dostojevski, Bartleby, Pascal, Sigmund Freud, Gerard Reve en hun gespreksleider zitten rond een tafel.
Treurend afscheid van de realistische schone schijn: enkele notities bij Elias van Maurice Gilliams
Treurig of niet, je kunt nu eenmaal niet straffeloos terugkeren naar de 19e eeuw en schrijven alsof er in de tussentijd niets gebeurd en geschreven is. Wat betreft het terugkeren naar verloren zaken uit de 19e eeuw, zouden de voorvechters van New Sincerity er goed aan doen Gilliams’ roman eens te lezen.
De dode en de levende letter
De mogelijkheid om een necrologie te schrijven voor iemands dood, wijst erop dat de vorm van de necrologie is onderworpen aan een strak stramien, aan formuleringen, woorden, zinsneden, frasen, clichés die duizenden keren eerder gebruikt zijn, en als taaluiting door en door bevuild zijn. Doordat die verzameling van eerder gebruikte vormen bij voorbaat min of meer vast lijkt te staan, verwordt de necrologie tot een invuloefening.