Zitten op een bankje

Als u het mij toestaat, presenteer ik u hier op dit symposium over Lucebert in ongeveer 20 minuten een kleine associatieve beschouwing op Door de schaduwen bestormd. Ik zeg ‘associaties’, omdat ik niet wetenschappelijk en systematisch te werk ga, maar mij laat leiden door een intuïtie die ogenschijnlijk losstaande zaken met elkaar verbindt. Deze associaties werken voor mij verhelderend als ik Lucebert lees, en lees over Lucebert.

Recensie: G. T. M. Visser – Oorsprong en vrijheid. En ik werd die ik was gebleven.

Hoewel Visser niet teruggrijpt op ‘een autoriteit’ om zijn betoog kracht bij te zetten, lijkt hij toch veelvuldig een autoriteit te moeten accepteren: ‘de volte van het leven zelf’. Een raadsel dat zich terugtrekt bij elke poging die we ondernemen om het te benaderen. In hoeverre leunt de filosofie dan niet te sterk op de autoriteit van het leven dat zich aandient als een raadsel en blijft de filosofie zelf met een (betekenis-) leegte achter?