Inleiding #STAND VAN ZAKEN

Is er iets literair aan het verschijnsel (ook wel: het type) Mark Rutte? Primo: waar men de grootverbruiker van cliché’s voorheen blozend van ironie rond kon zien scharrelen in de jaren ’90-lyriek, sjachert hij zich vandaag de dag goedlachs door het politieke bedrijf. Postmodernisme: ’t waait over, heus. Moeder van de politiek, wie was dat ook al weer?

En soms, als het persoonlijk wordt gespeeld, rijdt zo’n goed-geoliede clichémachine uit de rails. “Soms”, concludeerde Mark Rutte over zijn vrijgezelle staat, “lopen de dingen in het leven zoals ze lopen”.

Soms? De dingen lopen zoals ze lopen, wat valt daar over te onderhandelen? Als de dingen niet altijd lopen zoals ze lopen, wat stelt dan de loop der dingen nog voor? Óf er is een loop der dingen. Óf niet. Altijd zo, of nooit een touw aan vast te knopen. “Een beetje fatalist,” is dat de nieuwste definitie van liberaal?

Allen die zich in Nederland bevinden zijn vrij te stellen dat de zaken niet lopen zoals ze zouden willen dat ze lopen, maar als de zaken niet lopen zoals ze lopen is de werkelijkheid non-protocolair geherstructureerd met een parallelle component in ruimtelijke zin. Dat moeten we niet willen.

SKUT ondersteunt desalniettemin de romantische, klunzig verwoorde ambitie van Mark Rutte om de tussenruimte los te wrikken. Stand van zaken:  de zaken zijn de zaken, maar hun arrangement kan altijd anders. Voor we toekomen aan de alternatieven moeten we echter spijkerhard op een rijtje hebben hoe het er hier en nu voor staat. Ofwel: rapporteren die boel.

SKUT#3 wordt aldus, als het aan ons ligt, het domein van werkelijkheidscorrespondenten. Van hen vragen wij dat ze in ieder geval over de volgende vijf deugden beschikken:
– Stelligheid.
– Duidingsdrang.
– Zelfkritiek.
– Politiseringsvermogen.
– Representatief voorkomen.

Wij hebben op dit moment meer interesse in waar dan goed, dus liever veel dan weinig deze keer.

Alle redactioneel opgelegde restricties vervallen tot er een nieuwe stand van zaken is.

– De redactie