Labyritmisch manifest, deel III

Gravitas

 

fig. 4: #RainbowWarrior
fig. 4: #RainbowWarrior

 

Moord een doodslag

en een zeker sensationalisme hadden

allang hun waarde bewezen

als afleiding van de haast ondergrondse

stroom der geschiedenis:

met panem et circenses voldeed men zonder twijfel.

 

Als we dat eerder hadden begrepen,

dat de grootste kunstgrepen, gemaakt

omwille van uiteenlopende belangen,

in die zin niets meer dan een reeks afbreuken

zijn geweest aan onze integriteit, dan hadden we nu

misschien ons ware doel al lang bereikt.

 

Misschien is dat dan ook mijn fout geweest,

dat ik door de bomen het bos niet meer zag,

maar deze stap om het bijzondere met het universele

                                te overbruggen had ik kunnen zetten:

door jouw schoonheid in licht van de muze,

in jouw kwaad de gedaante van de heks te herkennen,

kon ik mijn rol niet anders zien als die

van be(mid)delaar tussen verleiding, verlichting en volkomen machteloosheid.

 

Het Orpheus-complex, zo je wilt.

 

Maar ik kreeg wel jouw laatste almoes,

zij het met minachting – een glimlach,

een bloos – en zelfs misschien jouw medelijden.

Dat is wat ik heb bewaard, en ik weet

donders goed dat dat is wat me siert.

 

Want dat was mijn grote kunstgreep, mijn gijzelaar,

mijn Floris V. En terwijl jij langzaam verwelkt

zal ik op kosten van jouw schoonheid bloeien.

 


 

Symboliek (kanttekening voor een fenomenologie van het Stockholmsyndroom)

 

fig. 5: #Organisme – een anagram van het woord ‘Orangisme’ uitgaande van de organische eenheid van gemeenschappelijke taal en cultuur als basis voor harmonie.
fig. 5: #Organisme – een anagram van het woord ‘Orangisme’ uitgaande van de organische eenheid van gemeenschappelijke taal en cultuur als basis voor harmonie.

 

Ηet is vast niet toevallig dat het woord voor ‘gijzelaar’ in het Grieks ‘ὅμηρος’ is; “Homerus”, dus. Er zijn namelijk twee interpretaties van de etymologie van het woord en de naam ‘Ὅμηρος’: a) het stamt af van de woorden ‘ὁμού’ en ‘ἀραρείν’ wat ‘samenbrengen’ of ‘verenigen’ betekent, in vergelijkbare zin als dat het woord “σύμ-βολον” ‘samen-vallen’ betekent, namelijk in die zin dat een gijzelaar vaak garant stond bij het sluiten van een overeenkomst of een verdrag; b) in het geval van de dichter Homerus wordt beweerd dat zijn naam afstamt van de woorden ‘ὁ,’ ‘μὴ’ en ‘ὄράν,’ wat letterlijk genomen ‘hij die niet ziet’ betekent, aangezien hij ten tijde van het schrijven van zijn epen inderdaad blind zou zijn geweest. Misschien zijn beide interpretaties correct en is de moraal van het verhaal uiteindelijk dat achter alle wanhopige handelingen, zoals de ontvoering van Helena, een blinde, tragische wil tot eenwording in het duister grijpt. Immers heeft Homerus zelf, in zijn blindheid, door middel van zijn epen dezelfde eenheid teweeg gebracht in de geest der Hellenen. Want, zoals we weten, in het land der blinden is de eenoog koning…

 

 

 

>