Op 4 mei hield Arnon Grunberg een toespraak ter herdenking, en bevroeg daarbij tegelijkertijd de activiteit van het herdenken zelf. Esther Edelmann plaatst als reactie enkele kritische kanttekeningen bij Grunbergs speech in een brief. Deze brief vormt het begin van een nieuwe reeks kettingbrieven waarin gereflecteerd wordt op het herdenken.
zo spreekt het uit mezelf spreekt het uit de ander in mij
…
ik heb dat ook zeg je en je verzet je als het maar helpt denk je &ik als iets maar helpt denk ik en zo lijkt het
…
De oorlogsmisdadiger of de profeet: welke zwijger spreekt?
Laten we beginnen bij die interpretatie. Poëzie herlezen tegen de achtergrond van een verzwegen oorlogsverleden betekent niet dat je die gezochte thematiek op eender welk gedicht kan projecteren. De tekst zelf moet uitnodigen tot zo’n (nieuwe) lezing. Voor ‘aan…’ is dat het geval.