het geribd jasje van de koning is een folie van het harnas, een overbodig geworden wapenuitrusting, een uitgestulpte binnenkant, het is een flexibel pantser, een hoornig jasje, uitgespaarde ribben verraden een ruimte, ze bluffen, als eilanden
PROZA
de achterkant van beelden is code, deel II
een stukje broncode tonen, de achterkant van een wandkleed wereldbeeld, het moederbord toont hoe de wilde wevers weven, het is de taal van de wereld die uit de kelen van de sirenen stroomt
De Prins en de Pauper
De geruststellende geur van wierook komt me tegemoet als een volgende trap mij dieper de natuurlijke kathedraal en het sacrale rijk in loodst.
Hoe de Kraai hen vertelde
“Inderdaad, ieder van jullie krijgt te veel,” antwoord de Kraai geduldig, “Niemand krijgt immers te weinig; veel is het tegenovergestelde van weinig en op diezelfde manier staat iedereen tegenover niemand. Krijgt niemand te weinig, dan krijgt iedereen dus te veel.” Nog is hij niet uitgesproken of de drie paren kauwtjes tuimelen door de lucht van vreugde.
Deyman zat
Deyman is groot. Erg groot. Jij zou hem misschien vergelijken met flatgebouwen, spaceshuttles of van die graafmachines, die hele bergen kunnen optillen. Wij weten alleen dat hij groot is.