‘De pen, het vierkant
leeft zoals de ingang
op de gewelven
die mijn gids bekeken.
Ik ga niet binnnen
het zegel van licht
ik lig verweven.’
Poëzie
zo spreekt het uit mezelf spreekt het uit de ander in mij
…
ik heb dat ook zeg je en je verzet je als het maar helpt denk je &ik als iets maar helpt denk ik en zo lijkt het
…
Ik zing als koor mijn atonale kakofonie / welke stemmen van mij zijn met elkaar in harmonie
Zittend op een bankje—vraag ik Bor Ges—: De stemmen in je —> wil je ze horen? Terug naar 1974, terug naar 1991, terug naar 1966, terug naar 1980 …. Wie ik was en ontwerd om een ander te worden en die weer te ontzijn. Wie ik werd door hoe naderen me hebben gehavend, hebben laten […]