Recensie: G. T. M. Visser – Oorsprong en vrijheid. En ik werd die ik was gebleven.

Hoewel Visser niet teruggrijpt op ‘een autoriteit’ om zijn betoog kracht bij te zetten, lijkt hij toch veelvuldig een autoriteit te moeten accepteren: ‘de volte van het leven zelf’. Een raadsel dat zich terugtrekt bij elke poging die we ondernemen om het te benaderen. In hoeverre leunt de filosofie dan niet te sterk op de autoriteit van het leven dat zich aandient als een raadsel en blijft de filosofie zelf met een (betekenis-) leegte achter?